Misse Misse Boel

Misse Misse Boel
Door het oog van de naald Angela Zikking

19-07-2023/Leeuwarden

Wederom schrijf ik maar in het dagboek van Angela. De nacht was een verschrikking, je draaide van de ene kant van het bed naar de andere, iedere minuut veranderde je een paar keer van houding omdat je je draai niet kon vinden en al je botten en spieren pijn deden. Ook riep je regelmatig om hulp. “Help help” maar ik deed al wat ik kon.

Overdag was je redelijk stabiel, maar je had totaal geen kracht meer om nog iets zelf te kunnen, zelfs eten en drinken ging niet meer, je hield ook niks meer binnen. Je had vreselijke dorst maar ieder slokje water kwam er gelijk weer uit en je was niet meer in staat zelfstandig te drinken. Ondanks dat je kletsnat was van het zweet had je het toch koud en als ik je dan iets warmers gaf werd het weer te heet. Het leek een lijden waar geen einde aan leek te komen.

Misse Misse Boel Verzorging

Ook jezlef verzorgen ging niet langer. Ik moest je duchen, tandenpoetsnen, haren kammer en mee helpen naar de wc. Ondanks dat Angela zo ziek was, deed ze nooit leelijk. De kracht die ze had gebruikte ze voor haar herstel en minimaal een glimlsch op een dag een 1000 bedankjes. Ook vond je het erg fijn als ik gewoon even bij je kwam zitten, praten lukte niet echt, je sprak ook met een dubbele tong.

Vaak kleste ik wat tegen je aan, hoe trots ik op je was en dat na dit alles beter zou worden.  Door deze situatie  kregen we een band, een bijzondere band die er is tot op de dag van vandaag. Iets waar ik heel trots op ben. Ik heb vanaf het begin duidelijk gemaakt dat ik Angela niet help in het kader hulpverlener, maar als haar maatje. ALs iemand die weet wat het leven je kan bezorgen of juist niet. Ik hoop dat we ook nog lang vrienden zullen blijven.

Alle rechten voorbehouden
© 2023 Angela Z /Stanley ter Haar