Adoptieverhaal Sarah Perez Williams

Adoptieverhaal Sarah Perez Williams
Gastschrijver Sarah Perez Williams

5 September 2022

Adoptieverhaal Sarah Perez Williams (27) was nog maar zes maanden oud toen ze van Haïti naar België kwam. In Oostende, tien minuten van het strand, voelt ze zich helemaal thuis. Ze wordt blij van haar passie voor volleybal, haar haar in vrolijke kleuren verven en haar zoontje Kyann van bijna 4. Heimwee naar haar geboorteland heeft ze niet: “Mijn adoptieouders zijn mijn ouders en daar stopt het.”

Sarah heeft een druk leven: ze werkt als verpleegkundige in de thuiszorg, is alleenstaande moeder van haar zoontje Kyann en houdt van sport – met name volleybal. “Ik heb een tijdje in Oostende gespeeld, maar ik speel nu op recreatief niveau in Gistel, een deelgemeente van Oostende,” vertelt ze. “In Oostende was toch teveel sprake van vriendjespolitiek. Toen heb ik in verschillende deelgemeentes gespeeld, ook op competitieniveau, maar ook vanwege mijn zoon ben ik daarmee gestopt. Op mijn 23e ben ik moeder geworden van mijn zoon Kyann – dan moet je keuzes maken. Op de dagen dat hij bij zijn vader is, heb ik tijd voor mezelf: dan spreek ik veel af met vriendinnen of ga ik weer eens bij mijn ouders langs.” Sinds afgelopen november heeft Sarah weer een relatie. Haar vriend heeft ook een zoon en het klikt leuk tussen de ‘bonusbroers’.

Adoptie verhaal Sarah Perez Williams Nieuwsgierig naar vroeger

Op 20 januari 1995 is Sarah naar België gekomen. “Mijn ouders konden geen kindjes krijgen en daarom hebben ze mij geadopteerd. De band is supersterk. Mijn biologische ouders ken ik niet, ik weet alleen dat ik twee zussen en een broer heb. Mijn moeder heeft wel eens geprobeerd om mijn biologische moeder op te sporen, maar zonder resultaat. Ik heb zelf nooit de behoefte gehad om mijn ouders in Haïti op te zoeken: mijn adoptieouders zijn mijn ouders en daar stopt het. Ik hou ook helemaal niet van veranderingen.”

“Via een vriendin ben ik in contact gekomen met de Facebook-groep Haïtianen onder elkaar,” vertelt ze. “Zij kwam ook uit Haïti en stelde voor dat ik ook lid zou worden van de groep. Inmiddels ben ik toch wel een beetje nieuwsgierig naar vroeger. Ik ben in Delmas geboren, maar omdat ik pas zes maanden oud was toen ik naar België kwam, weet ik hier weinig van. Wel heb ik soms vage dromen waar ik op de grond zit naast een picknickbankje met een paar vrouwen erop. Dan voelt het alsof ik me toch iets kan herinneren van mijn geboorteland.”

Gevoelig

Tijdens het interview maakt Sarah een open, warme indruk, maar dat betekent ook dat ze heel gevoelig kan zijn voor bepaalde dingen. “Ik ben een energetisch mens. Soms ga ik op weg naar mijn werk en heb ik heel sterk het gevoel dat een bepaalde collega ziek is. Dan kom ik op mijn werk aan en blijkt dat inderdaad het geval te zijn. Twee jaar geleden heb ik ondervonden dat ik ook heel diep kan gaan. Het was een moeilijke tijd: meerdere mensen in mijn familie zijn overleden of werden ziek, mijn man ging bij me weg en mijn moeder bleek een hernia te hebben, waardoor ze niet veel meer kon doen. Ondertussen moest ik ook gewoon voor mijn zoon zorgen.”

“Eigenlijk heb ik mijn hele leven zoiets gehad van: België is mijn land, mijn ouders en vrienden zijn hier, stop,” legt ze uit. “Nu ben ik via via toch in contact gekomen met mensen die hebben voorgesteld om een keer terug te gaan. Ik ben zelf na mijn aankomst in België nog nooit in Haïti geweest en sta niet perse te popelen om terug te gaan. Wel ben ik in veel andere landen geweest: onder andere Turkije, Griekenland, Sicilië, Oostenrijk, Spanje en Dubai. Het zou dus best kunnen dat ik de eerste uit Haïti geadopteerde Belgische vrouw ben die in Dubai is geweest.”

Alle rechten voorbehouden
© 2019 Stanley ter Haar